به گزارش قزویننیوز، قزوین، استانی با ظرفیتهای صنعتی، فرهنگی و کشاورزی عظیم، سالهاست میان وعدههای تکراری و مدیریتهای کماثر گرفتار شده است.
امروز که بیش از یک سال از دولت چهاردهم میگذرد، مردم این استان هنوز درگیر همان مشکلاتی هستند که سالها قبل هم از مسئولان مطالبه میکردند؛ واحدهای صنعتی بحرانزده، ضعف در مدیریت آب، پروژههای عمرانی متوقف و نارضایتی از بیتوجهی به وضعیت معیشتی. اینها واقعیتهایی است که در چهره استان و در زندگی روزمره مردم آشکار است؛ اما در سخنان برخی نمایندگان گویا اصلاً وجود ندارد.
دوشنبه ۲۴ آذر مواضع یکی از نمایندگان مردم قزوین، البرز و آبیک در جلسه شورای اداری استان که با حضور سخنگوی دولت برگزار شد، ذهن نگارنده را درگیر کرد. در شرایطی که انتظار میرفت این نماینده پس از ورود به مجلس با سابقهای که داشت، صدای پرسشگر مردم باشد، بیشتر از هر کاری در حال تحسین استاندار و دستگاه اجرایی استان است. سخن از «وفاق» و «همکاری» میگوید، اما در عمل، سکوت در برابر ضعفها را ترویج میدهد.
بیتردید، همدلی میان مسئولان میتواند مفید باشد، اما نباید بهانهای برای پنهانکردن کمکاریها شود. قزوین امروز بیش از وفاق ظاهری، نیازمند صراحت و شجاعت در نقد است. چگونه ممکن است مردمی که با هزار مشکل دستوپنجه نرم میکنند، هیچ نشانی از این واقعیت را در مواضع رسمی نمایندهشان نبینند؟ مجلس قرار است چشم بیدار مردم باشد؛ نه تریبون توجیه مدیران استانی.
در مناطق صنعتی استان، تعدادی از کارگاهها و کارخانهها در وضعیت نیمهفعال یا تعطیل قرار دارند. تولیدکنندگانی که سالها با عشق کار کردند، اکنون زیر فشار مالیات، بیمه و کمبود انرژی خم شدهاند. در روستاها، کشاورزان با چالش کمآبی و هزینههای بالای تولید روبهرو هستند. پروژههای عمرانی هم یکی پس از دیگری در رکود افتادهاند. آیا وظیفه نماینده، صرفاً دعوت به همکاری است، یا باید از استاندار بپرسد چرا راهحل مؤثری برای این مشکلات ارائه نشده است؟
افکار عمومی چنین برداشت میکند که این نماینده به دلایلی که شاید مهمترین آن تعارض منافع است، تمایلی برای نقد آشکار عملکرد استاندار و مجموعه مدیریت استان ندارد؛ همین موضوع باعث شده رویکرد نمایندگی از مسیر نظارتی خود خارج شود، در حالی که قانون اساسی، مجلس را «ناظر بر عملکرد دولت» تعریف کرده، تکرار شعارهای تبلیغاتی دولتی از سوی یک نماینده، عملاً به تضعیف نقش مجلس و بیاعتمادی مردم منجر میشود.
اگر نظارت به تعارف تبدیل شود، هیچ امری تغییر نخواهد کرد. نقد، دشمنی نیست؛ بلکه ضامن اصلاح است. مردم از نماینده منتخبشان انتظار دارند صدای بیصدایان باشد، نه تکرار صدای مدیران. قزوینِ امروز، شهر تعارف و وعده نیست؛ شهری است که نیاز به صداقت، اقدام و شجاعت دارد.
نمایندهای که در برابر ناکارآمدیها سکوت کند، در واقع از منافع مردم چشم پوشیده است. راه برونرفت از وضعیت کنونی، حاشیهسازی یا شعار وحدت نیست، بلکه بازگشت به وظیفه اصلی مجلس یعنی پرسشگری و نظارت جدی است. سکوت امروز، بحران فرداست و هیچ وفاقی بالاتر از همدلی با مردم در مسیر حقیقت نیست.
انتهای پیام/ ت
