به گزارش قزویننیوز، انتشار خبر «اعلام وصول طرح استیضاح شهردار قزوین» که به نقل از رئیس شورای اسلامی شهر در برخی منابع خبری منتشر شد، بهسرعت به یکی از موضوعات چالشی در فضای رسانهای و شبکههای اجتماعی تبدیل شد. اما بررسی ترکیب احتمالی آرای اعضای شورا و قرائن موجود نشان میدهد که این استیضاح، بیش از آنکه مبنای عملی داشته باشد به ابزاری برای فضاسازی رسانهای و تحتفشار قراردادن شهردار شباهت دارد.
ماجرا تنها به طرح استیضاح ختم نمیشود. همزمان با انتشار این خبر، یک خبرنگار محلی با انتشار تصویری از بوستان هزار هکتاری باراجین، از شکلگیری «شبکه فساد» در منطقه مذکور سخن گفت. این ادعا در حالی مطرح شده که دادستان قزوین چندی پیش در جریان بازداشت دو تن از کارکنان شهرداری، صراحتاً شکلگیری شبکه فساد در شهرداری را منتفی دانسته بود.
بر پایه گمانهزنیهایی که سایت محلی «شفقخبر» منتشر کرده، چهار عضو شورا شامل علی فرمانی، قاسم اللهیاری، ولی چگینی و فاطمه اشدری در جمع موافقان استیضاح قرار دارند؛ در حالی که فرجالله فصیحی رامندی، حسین صلحجو، مهدی مهدیخانی و مهریالسادات تقوی از مخالفان آن به شمار میروند. نظر محسن حقشناس، نهمین عضو شورا نیز تاکنون روشن نشده است.
با توجه به اینکه برای استیضاح شهردار حداقل 6 رأی لازم است، حتی در صورتی که محسن حقشناس نیز به جمع موافقان بپیوندد، شمار آرا از پنج تجاوز نخواهد کرد. بنابراین، استیضاح در وضعیت فعلی عملاً غیرممکن است.
در چنین شرایطی، طرح رسانهای موضوع استیضاح را میتوان اقدامی هدفمند برای تحتتأثیر قرار دادن افکار عمومی و فشار درونشورایی قلمداد کرد؛ اقدامی که احتمالاً بیشاز آنکه برآمده از اراده شورا برای تغییر باشد، واکنشی به برخی تحولات و تنشهای پشتپرده است.
انتهای پیام/
